«جراحی زیبایی – ترمیمی»
غروب
اینجانب، صاحب یک دماغ منحرف و بزرگ، از همین تریبون به تمام خانم‌ها و آقایونی که با جرات و جسارت زیاد اجازه ایجاد تغییر در شکل و ظاهر خودشان به دلخواه و سلیقه شخص سوم را می‌دهند تبریک گفته و به احترام‌شان تمام قد می‌ایستم.
اینجانب حتی نحوه برداشتن ابرو توسط آرایشگر مطرح و معروف و کارکشته شهر را هم قبول ندارم، تازه ابرویی که به هفته نرسیده شکل و قیافه ظاهرش چه بسا دهشتناک‌تر از روز اولش بشود. اینجانب حتی موهای عزیزم را که با سرعتی پایاپای با سرعت صوت بلند می‌شوند را به دست قیچی آرایشگر نمی‌سپارم، مبادا که خراب کند و آنچه می‌خواهم نشود! آنوقت چطور بینی، لب، گونه، پوست گردن، چروک دور چشم، سایز شکم و سینه را بدهم به دست دیگری تا تغییرش بدهد، بلا به دور. فکر و تصورش در حد و اندازه‌های کابوس‌های شبانه حالم را بد می‌کند. اگر آنچه می‌خواستم نشود، چه خاکی بر سرم بریزم؟ هم پول را داده‌ای هم گوشت و پوست بدن را! معامله خوبی نیست.
سوراخ‌های دماغ دختر همسایه قدیمی بجای اینکه رو به زمین باشند درست مقابل چشم‌های مخاطب باز می‌شوند. دخترخاله دو نوار بلند قرمز / قهوه‌ای روی صورتش نقاشی کرده که به نظرم شبیه کاراکتر فیلم‌های ترسناک شده است. شوهر خواهرم با صورت استخوانی درشت و یک خروار ریش و سبیل دماغ کوچک و قلمی در صورتش ساخته و گونه‌های خواهر زن‌دایی‌ام یک جور بدی بزرگ هستند. به جای همه این اقلام مصنوعی، دوست صمیمی‌ام صاحب دماغی به غایت زیبا شده است و سینه‌های به شدت بزرگ خواهرِ شوهر‌خاله به طرز زیبایی جمع و جور شده‌اند.
من و پدرم اما، با همان بینی‌های منحرف و بزرگ هر وقت از هر مهمانی برمی‌گردیم به محض خروج از خانه میزبان، نگاهی به دماغ‌های مضحک یکدیگر انداخته و بهم تاکید می‌کنیم که تغییرات باید کوچک و برگشت‌پذیر باشند، ما اهل غیر قابل برگشت‌ها نیستیم.
