«آداب و رسوم مربوط به ازدواج»
عصر
«-آلبومت رو بیار ببینیم؟
— ما مراسم نداشتیم.
– وا مگه بیوه بودی؟»
باوری در جامعه ایران وجود دارد که می‌گوید هرچه مراسم‌های منتهی به ازدواج پرشکوه‌تر برگزار شود، قدر و منزلت عروس بالاتر است. تقریبا این دیدگاه، دیدگاه رایجی است و در اغلب موارد از خانواده عروس اصرار و از خانواده داماد انکار، تا بالاخره به یک سطحی رضایت داده می‌شود و مراسم‌ها را برگزار می‌کند و دو نوگلِ نوشکفته را راهی زندگی مشترک می‌کنند. البته مهم‌ترین عامل در این میان، هزینه‌ای است که صرف این کار می‌شود که اغلب این هزینه‌ها را داماد و خانواده‌اش باید تامین کنند و اغلب در تهیه این هزینه‌ها مشکلاتی وجود دارد و همین مشکلات این مراسم‌ها را به کام میزبان و مهمانان تلخ می‌کند اما چون باور شکوه و منزلت وجود دارد، تقریبا یک باید نانوشته در جهت انجام مراسم وجود دارد. این باور یک سطح دیگر نیز دارد، در مواردی که خانواده داماد اغلب با محوریت پدر داماد، عهده‌دار این هزینه‌ها می‌شود، هرچه با شکوه برگزار شدن این مراسم، نشان از سنگِ تمام گذاشتن پدر داماد برای پسرش نیز دارد و گویی نشانی از سربلندی برای خانواده است.
یکی از دوستانم که متعلق به خطه خراسان بود، در مورد این مراسم می‌گفت: «این مراسم، قراردادی بین پدران دو خانواده است و عروس و داماد در این مراسم به مثابه عروسک هستند.»
البته عدم برگزاری مراسم‌ها گاهی برگ برنده‌ای برای داماد و خانواده اش نیز هست که نشان از زرنگی و رندی ایشان دارد که دختری را انتخاب کرده‌اند که برایشان هزینه‌تراشی نکرده است و اگر این دختر، زنِ زندگی نشد، خیلی مهم نیست چون هزینه‌ی اندکی برایش کرده‌اند.
صرف نظر از این باور فراگیر، به نظر من اگر ازدواج را یک مساله شخصی و فردی در نظر بگیریم، هر زوجی بنا به مقتضیات زمانی و مکانی خود می‌توانند تصمیم بگیرند که چه میزان از مراسم‌ها را انجام دهند و انجام یا عدم انجام این مراسم‌ها هیچ ارتباطی با قدر و منزلت و … ندارد.
La Tomba delle Danzatrici 
جسارتاً مراسم جمع «رسم» و خود به تنهايى اسم جمع است بنابراين جمع بستن دوباره آن با «ها» و به كاربردن «مراسم ها» درست نيست.
لایکلایک
ممنون از این که تذکر دادید.
لایکلایک